Vanuit Bastogne, via de mooie abdij van Orval, was de
volgende etappe plaats Avioth. Een klein dorpje van goed 100 inwoners in het Franse district Meuse, maar met een
gigantische kathedraal waarin de lokale bevolking wel 10 maal in kan. De
overnachting was bijzonder: samen met wandelaar Guido uit Aalst in België op één
kamer in het Centre de Partage. Een wat antroposofisch onderkomen voor mannen
die in het leven wat extra hulp kunnen gebruiken. In dit huis worden ook kamers
verhuurd voor reizigers al of niet op weg naar Santiago. Na Avioth, Varennes en
Argonne. Om daar te komen moesten nog even de laatste klimmen in de (Franse)
Ardennen worden verwerkt, waarbij ik weer fris werd tegengewerkt door een nog
steeds harde tegenwind. Varennes is een alleraardigst plaatsje in het noorden
van Frankrijk. Ook een historische plaats. In Varennes (en Argonne) werd in
1791 Lodewijk XVI met zijn familie tijdens de Franse revolutie opgepakt toen
hij wilde vluchten omdat de grond hem in Parijs te heet onder de voeten werd.
Einde van zijn reis. Aan het leven van de Bourbons kwam uiteindelijk in 1793
een tragisch einde onder de guillotine. Als overnachtingsplaats besloot ik van
de plaatselijke camping gebruik te maken. De overnachting in het tentje bleek echter
een iets te enthousiaste beslissing. Met de ervaring van de kwaliteit van m’n
slaapzak besloot ik al om met trui, lange broek en dikke sokken aan de
overnachting te beginnen. Dat verhinderede helaas niet dat ik ’s nachts wakker
werd gehouden door de kou. Ik zal toch echt in één van de volgende plaatsen een
warmere slaapzak moeten scoren. Aangewezen zijn op alléén chambres d’ hôtes, gîtes
of hotels maakt het zoeken naar overnachtingsplaatsen niet eenvoudiger. Met een
wat katterig gevoel vanwege schamele nachtrust en zorg om de volgende
overnachting op weg naar Chalon en Champagne, daar zou misschien de noodzakelijke
dikkere slaapzak zijn te bemachtigen.
Het landschap begon nu langzamerhand veranderen, van beboste
heuvels met flinke klimmen (en afdalingen) naar glooiende velden, waar nu het
koolzaad fel geel bloeide en gigantische akkervelden lagen te wachten om met
graan ingezaaid te worden of al
ingezaaid waren. Het glooiende landschap kent bovenop vlaktes met prachtige
vergezichten, waar de wind vrij spel werd geboden m’n tempo nog verder te
reduceren en m’n inspanning omgekeerd evenredig te verhogen. Een afdaling werd zo
een flinke inspanning. Vervelend hierbij was dat de blessure, waardoor ik
aanvankelijk m’n fietstocht met een paar dagen had uitgesteld, weer behoorlijk
de kop opstak en het me uiteindelijk onmogelijk maakte met m’n rechter arm iets
op te tillen (b.v. een fietstas of zelf een bierglas). De laatste kilometers
naar Chalon waren niet m’n “vetste” kilometers tot nu toe. De harde tegenwind, de
pijn in m’n schouder, de regen die langzaam maar gestaag begon mee (of tegen)
te werken en bovendien dat ik me niet meer goed in m’n vel voelde zitten hebben
me in Chalon doen besluiten de fietstocht te onderbreken. Even terug naar
Gorssel, eerst m’n blessure goed laten herstellen en een goede slaapzak kopen.
Geweldig dat Annelies me vanuit Chalon heeft opgehaald. De
avond hebben we nog heerlijk in Chalon doorgebracht om de volgende dag terug te
rijden.
De (fiets)teller staat op 590 km, d.w.z. dat er nog zo’n
2.400 km te gaan zijn vanaf Chalon op de fiets naar Santiago. Het is jammer dat
ik de fietstocht niet onafgebroken heb kunnen afleggen, maar het is helaas niet
anders. De gezondheid gaat voor. De Blog blijf in de lucht en in de komende
weken zal ik vanuit Gorssel hierop nog wat verhalen of verslagen neerzetten
over het afgelegde deel van deze prachtige fietstocht.
