Nog even dit . . .

Deze blog is in 2015 al opgezet. Een jaar nadat ik met pensioen ging wilde ik de (pelgrims)tocht op de fiets naar Santiago de Compostella maken. Een tocht van zo'n 2.700 van huis uit door België en Frankrijk, de Pyreneeën over naar Spanje. Niet de eenvoudigste route om er te komen, maar een pelgrimstocht moet toch iets met lijden te maken hebben . . .  De route gaat na Maastricht dwars door de Voerstreek en de Ardennen, diagonaal door Frankrijk, via Vezelay naar St Pied de Port in het uiterste zuidwestelijke puntje van Frankrijk.
Allereerst de Voerstreek en de Ardennen, dat zijn in het begin al behoorlijke bulten die overwonnen moeten worden. Daarna komt het eenzame (saaie) noord Frankrijk met zijn uitgestrekte graanvelden en vervolgens het middengedeelte van Frankrijk met de uitlopers van de oostelijk gelegen Vogezen, Jura en Alpen. Ik heb het dan nog niet over de Pyreneeën en de Picos in Spanje.

De tocht die ik in 2015 ben gestart is destijds geëindigd in het noorden van Frankrijk: Chalon en Champagne. Zo'n 650 km van huis. De onvoldoende motivatie en een lichte blessure aan m'n schouder waren daar de oorzaak van.
Het bleef echter een uitdaging voor me de tocht nog een keer te volbrengen. Zorgvuldig heb ik me laten informeren en veel gelezen over de tocht. Naar bijeenkomsten van het Nederlands Genootschap St. Jacob geweest, waar ik ondermeer een zeer inspirerende verhaal van Thomas Quartier (schrijver van het boek "Heilige Woede" ) op de voorjaarsvergadering in 2019 heb mogen horen..  

Ook de tip om niet direct al in het begin op de Ardennen aan te vallen en de vlakkere Maasroute te nemen heb ter harte genomen. Ik was tenslotte al weer vier jaar ouder en de benen zullen niet meer de kracht kunnen ontwikkelen van jaren terug.

Het vertrek stond gepland op 28 mei 2019. Voel goede moed is alles op de fiets gepakt (Koga Miyata, Worldtraveller) . Twee fietstassen voor, twee achter een stuurtasje en op de bagagedrager een waterdichte zak met alle kampeerbenodigdheden. Hoewel ik voorgenomen heb om te overnachten in hotels, B&B, Jeugdherbergen, etc. toch voor noodgevallen een bescheiden kampeeruitrusting meegenomen.

De start werd 1 dag uitgesteld, het weer was erg slecht en de vooruitzichten voor de dagen daarna waren goed. Wat maakt nu één nu dag uit . . . De dag daarna, 29e mei, ben ik uitgezwaaid vanuit m'n huis in Zutphen.
Eerst naar Maastricht en vanaf daar volg ik de (beschreven en met bordjes aangegeven) Maasroute tot aan Sedan in Frankrijk.  De grens Nederland België lag voor mij bij het pontje over de Maas bij Eijsden. Aan de andere zijde van de Maas voelt de route direct anders aan. Het fietspad vertoont hier en daar wel eens een flinke kuil en niet altijd is er een fietspad, soms moet je met een stuk grote weg genoegen nemen, Voorbij Luik wordt het er niet beter op, routebordjes ontbreken vaak, de weg is erg slecht en . . .  de omgeving is één groot verouderd Waals industriegebied met rokende schoorstenen. 
Een kunst is het om Luik door te komen, het is daar een ware speurtocht naar route bordjes. Het heeft mij waarschijnlijk een 15 km meer gekost om het vervolg van de Maasroute te vinden. Ik heb zelfs een aantal kilometers langs de Ourthe gereden in de veronderstelling dat het de Maas was! Na Luik en Huy met in het zicht Namen begint het mooiere gedeelte van de Maasroute. De fietspaden zijn dan goed te berijden en al snel heb je een groot aantal kilometers op een vlak fietspad afgelegd. De grote opgave is echter op dit gedeelte van de route om onderdak te vinden. Hotels, B&B 's, maar ook campings zijn hier zeldzaam. Het zoeken naar een geschikte overnachtingsplaats aan het einde van een (lange) fietstocht kost veel tijd, kilometers en energie.

In  Frankrijk, zo'n 100 km na de grensovergang, houdt het fietspad op en wordt je over de Franse binnenwegen geleid. Dat houdt in dat het ook niet meer zo vlak is. De klimmetjes beginnen . . . en dat valt niet mee! Waarschijnlijk had ik nog steeds de souplesse in gedachten waarmee ik20 jaar geleden de hellinkjes nam, dat is nu anders.

De Maasroute zou ik rijden tot aan het dorpje Dun sur Meuse. Daar zou ik de St Jacobs route oppakken naar Vezelay.
Dun sur Meuse is een klein dorpje, waar ik de eerste rustdag had gepland. Dat was ook hard nodig, want de heuveltjes van de afgelopen dagen hadden me behoorlijk veel energie gekost. Het vooruitzicht op nog steilere hellingen, nog veel meer, maakte me niet erg vrolijk.
Op de camping in Dun sur Meuse kampeerden ook twee, zo te zien doorgewinterde, fietsende Nederlanders. Zij volgden ook de Maasroute. Mijn  plannen om verder naar Santiago te fietsen vonden ze vrij ambitieus en vroegen zich af of de route (via Vezelay) voor mij wel de goede route is en het niet te veel van mij zou vergen. Het maakte indruk op me, de komende klimmen waren nu niet bepaald een vrolijk vooruitzicht en ik voelde dat ik fysiek daar misschien wel wat in tekort zou schieten. Uiteindelijk heb ik daarom besloten de route naar Santiago niet af te maken en de Maasroute, waar ik al een groot deel van had gereden, verder tot aan de bron van de Maas uit te rijden en daarna nog een stukje door te rijden tot aan Langres. Daar een hotel nemen en mijn fietstocht beëindigen, met de trein zou ik dan weer naar huis komen. richting Zutphen reizen.

Ik begreep dat bij een aantal van mijn  bloglezers de indruk bestond dat ik de route naar Santiago had verlegd via Langres. Dat is niet zo. Ik heb in plaats van de fietstocht naar Santiago de Maasroute in z'n geheel afgereden, zo'n 1.700 km korter!
Een prachtige route en voor mij op maat gesneden, niet te lang, niet te kort en vooral niet te veel klimmen.
De bestemming niet gehaald . . .  ja, Santiago is (weer) niet bereikt. Toch heb ik geen verliezersgevoel. Ik heb een mooie twee weken achter de rug, een heerlijke fietstocht en ben er achter gekomen en geaccepteerd dat ik inmiddels de 70 jaar heb bereikt, dat ik niet meer alles moet en me kan overgeven aan een wat relaxter leven. Dat is winst.

Hiermee beëindig ik mijn blog "Santiagopdefiets". 
Iedereen die via de blog of op enig andere wijze in mijn fietstocht belangstelling heeft getoond wil ik hierbij hartelijk danken.

Reizen

Wat maakt reizen zo bijzonder? De andere omgeving, andere mensen ontmoeten, er lekker even tussenuit? Misschien wel, maar ik reis nu eigenlijk al bijna 14 dagen en wat ik het meest bijzonder vind is het avontuur, het onverwachte. In mijn geval, waar slaap ik vannacht en hoe kom ik aan eten, heel basaal!

Station van Langres

Ook vandaag heb ik gereisd. Ik heb er vannacht even wakker van gelegen. Met de trein vanuit Langres via Parijs naar Zutphen. Alles wel vooraf geregeld, maar het is toch altijd weer spannend of het echt klopt wat je hebt uitgezocht en of ik in die 20 minuten kan overstappen van Gare Est naar Gare du Nord.

Parijs in zicht vanuit de trein van Langres

Nu zonder fiets en alleen een rugtasje, maar hetzelfde avontuurlijke gevoel!
Het kwam uiteindelijk allemaal goed. Om 9.45 in Langres op de trein gestapt en om 18.30 zonder problemen in Zutphen op het perron uitgestapt. Als je het over avontuurlijk hebt of onverwachte dan gold dat niet voor deze reis. Afgezien van bijna 9 uur in de trein en Thalys zitten.

Terug naar huis. Onderweg van Langres naar Parijs zag ik de uitgestrekte graanvelden, de lange rechte wegen en de kleine stille dorpjes. Wie kent deze beelden niet: onderweg naar de vakantiebestemming in zuid Frankrijk. Kijkend door de ruit van de regionale TER trein, nam ik er afscheid van. Van alle mooie vakanties uit het verleden, van de spaarzame cafés waar we op doortocht een café au lait dronken en we een stokbrood bij de boulangerie en een ijsje voor de kinderen kochten. Maar ook afscheid van alle fietstochten door Frankrijk, waaronder ook die van de afgelopen weken. Alles gleed weg uit m'n gezichtsveld door de snelheid van de trein. Ik houd er dierbare herinneringen aan over.
De treinreis poetste in een dag weg wat ik in 14 dagen had opgebouwd, zo'n kleine 1.000 km.
Nu weer thuis in Zutphen. Terug van waar ik was gekomen. Hoewel Santiago niet is bereikt, heb ik toch een gevoel van prestatie aan de tocht overgehouden. Misschien niet geheel op sportief gebied, het was maar 1. 000 km, maar meer op mentaal gebied. Ik heb met deze fietstocht een mooie periode afgesloten van "Frankrijk vakanties" en mooie maar inspannende fietstochten. Het hoeft niet meer. Het is mooi geweest.

Diderot

Langres is een rustig vestingstadje op een heuvel in het gebied van de bovenloop van Marne. Bekend is Langres het meest van het gelijknamige plateau van Langres, daar waar de Maas ontspringt. Verder heeft het stadje alles wat de tourist nodig heeft, maar waarschijnlijk de plaatselijke bevolking minder.

Langres van veraf al te zien. 

Maar Langres heeft meer! Als je het stadje van beneden door de poort binnenkomt en je loopt even door de hoofdstraat dan valt al gelijk de naam Diderot op: rue Diderot, boulanger Diderot, College Diderot en Place Diderot. Kom je op de centrale markt (Place Diderot) , dan rijst daar het standbeeld van Diderot zo'n 5 meter boven je uit. Diderot is in Langres geboren en daar zijn ze hier trots op. Onder de lange jas van Diderot steken slordig een paar stapeltjes boeken uit. Het moeten de encyclopedieën zijn waarvan hij een van de uitvinders is. De verlichte uit de 18e eeuw, een geordend man die afrekende met het encienne regime.

Diderot

Hoewel ik mij niet met een van deze verlichters wil vergelijken, voelde ik wel enige verwantschap: afrekenen met het oude regiem. Afrekenen met welluswaar een mooie tijd, maar een waar ik niet zoveel meer in moet. Of Diderot dit  bedoelde lijkt me onwaarschijnlijk, waarschijnlijk had hij het over hogere bedoelingen. De rede was zijn uitgangspunt. Maar afrekenen met een verleden is herkenbaar. Interessant om in het stadje waar ik strand Diderot tegen te komen.

M'n verblijf in Langres is uiterst comfortabel, als ik dat met de omstandigheden vergelijk welke ik beschreef in m'n blog over het tentje. Een hotel, met een groot heerlijk bed, luxe ontbijt en. . . niet meer moeten fietsen. 

Hotel de l'Europe, mijn hotel in Langres

Bij opstaan kwam de regen met bakken uit de lucht. "Het moest zo zijn", hoor ik iemand zeggen. Nauwelijks regen tijdens de fietstocht gehad en nu vrijwel onafgebroken. Ook nog eens koud, zo'n 15 C. Het slapen was geen probleem, ik werd wakker om 8.30. Een voortreffelijk ontbijtje als starter van de dag.
Allereerst naar het Gare de SNCF van Langres om een ticket van Langres naar Parijs te kopen. Dat betekende 300 meter afdalen in de regen. Over de terugweg had ik al een plan gemaakt. Het werd de taxi met een treinkaartje naar Parijs voor morgen op zak.
De fiets wordt door de fa Soetens opgehaald vanaf het hotel, daarom fietstassen goed ingepakt en alles gelabeled. Benieuwd wanneer en of alles aankomt in Zutphen. 

De grote baseliek staat even buiten het centrum en heeft een sober interieur. Maar de twee forse torens zijn in de wijde omgeving goed te zien. 
Wat me in Santiago niet lukt heb ik hier gedaan. Een kaarsje aangestoken voor ieder die me dierbaar is en was. Het raakte me. En dat als een eens rechtgeaarde Calvinist.

Morgen vertrek vanuit Langres. Nog even naar Diderot opgekeken; hij leek me te zeggen: "hou je er aan, vanaf nu ga je het anders doen."

Als laaste wil ik hier iedereen bedanken voor alle goede wensen die ik gisteren heb ontvangen. Het deed me goed. 

Bestemming onbekend. 

Vandaag in Langres aangekomen. Vanuit de verte zie je het vestingstadje al hoog boven alles uit. Het ligt in een verlaten gebied. Een oase in de stilte. In de afgelopen dagen, maar ook vandaag, viel me de stilte weer op. Dorpjes waar huis aan huis en boerderij aan boerderij te koop staan. Jeugd zie je niet meer. De grote steden in Frankrijk schijnen als magneten op de plattandsbevolking te werken. Het is niet de stilte die ik me wens. 

In de ochtend natuurlijk de kleine omweg gemaakt om de bron van de Maas te bekijken. Indrukwekkend dat dit stroompje onze Maas in Rotterdam wordt. 

Bron van de Maas

Loop van de Maas van Langres naar Rotterdam

  

Langres was niet de keuze van mijn eindbestemming, maar gaat het deze fietstocht wel worden. Nu, op m'n 70e, moet ik toegeven dat de fietstocht me zwaar is gevallen. Eerder sprak over moed en overmoed. Een vooruitziende blik. . .  Bestemming onbekend. Had niet verwacht in Langres uit te komen, maar nu, terwijl het weer slecht is geworden, geniet ik van de café au lait, de maaltijd in het hotel en een echt bed.

Bestemming? Nee dat niet, maar wel sluit ik een periode af waarin nog grote fysieke uitdagingen, zoals fietsen naar Santiago onder viel. Op m'n 70e verjaardag denk ik meer aan leuke zonnige fietstochtje in de buurt: "terrasfietsen" noemde "zij" dit vroeger al. Het niet meer moeten en hoeven heeft haar plaats opgeëist tijdens deze fietstocht.
How many roads has a man. . . Ik heb wat meer wegen nodig geloof ik. 
Te koop: tourfiets, 1 persoons tent, slaapzak, matje en eenvoudige kampeeruitrusting.

Het weer in Langres is nu slecht: regen, koud en harde wind. Het is alsof het weer zegt: waag het niet nog verder te fietsen. Het is genoeg geweest. Stoppen! 

Het tentje. 

Vandaag wat meer over m'n kleine onderkomen, waarvan ik onverwacht veel gebruik heb moeten maken.

Maar eerst de dag.
's Nachts in m'n tentje slapen doe je niet zomaar. Je kan nog zo lang gefietst hebben en moe zijn, maar slapen in het tentje is geen garantie. Zo ook vannacht, maar tegen de ochtend toch in slaap gevallen en toe ik wakker werd was het al over achten. Geen haast deze dag, het is maar een kleine etappe. Na wassen en inpakken nog even het stadje ingegaan voor koffie en brood bij de bakker.

Het is hier doodstil, je komt niemand tegen

De tocht verliep ook deze keer vlot, hoewel het aantal klimmen meer en langer wordt. Om een uur of drie al op de camping in Montigny Le Roi. Een mooie camping boven op een heuvel en waaraan een speciale herinnering. Een jaar of 25 geleden hier met het hele gezin een keer overnacht. Echter niets bekends opgevallen.
Het tentje weer opgezet en ga er van uit dat dit de laatste keer is dat ik het opzet. Morgen hoop ik in Langres te zijn en neem aan het einde van de fietstocht een hotel.
Het tentje kwam weer (nog) nat uit de tentzak. Het is een volledig nylon tentje (Vaude, Lyzard) Voor 1 persoon. Heel handig op te zetten,  (nat) op te bergen, licht (800 gram), maar om je even er in te verkleden, dat gaat niet zo maar. Voor je toilettas is er ruimte, de rest moeten buiten blijven. Als je op je matje uiteindelijk ligt, hangt het tentzeil zo'n 15 cm boven je. Maar bij regen: kurkdroog binnen.
Waarom dan steeds in het tentje overnachten? Dat komt omdat, zeker in Noord Frankrijk, hotels en B&Bs weinig op de route te vinden zijn. Campings meer, dus meestal moet je gebruik maken van een tent. Dit is dus de laatste nacht in deze nylon koker. Ik ga via marktplaats als ik thuis ben afscheid van hem nemen.
Het weer is momenteel niet bijzonder best, veel buien en wat kil. Dus het tentje gaat morgen weer nat de zak in.
De route morgen is de laatste, ca 50 km naar Langres.
Morgen, of een dag later, meer over m'n fietstocht, ideeën, gedachten (niet alles) en algemene ervaringen.  Nu eerst de slaap proberen te vatten.

Soms zit het mee en soms zit het tegen. 

Het voordeel van een hotel is dat 's morgens je ontbijtje klaar staat, zo ook vanmorgen. Allen voor je bagage zorgen... het zit soms mee. Het duurde dan ook niet lang voor ik op de fiets zat, richting Neufchateau.

De route bordjes in Fr. van de Maasroute

De wind (zeer harde ZW) speelde grote parten. De snelheid kon ik er niet inkrijgen, zelfs bergje af moest ik vaak medtrappen . . .  soms zit het tegen. Even voor de eindbestemming reed ik door het plaatsje Domremy, de geboorteplaats van Jeanne d'Arc, haar geboortehuis stond er nog!

Geboortehuis van Jeanne 'd Arc

De plek kan ik me nog herinneren als lunchstop in een van de vakanties met mijn gezin. Het moeten de late 80er jaren zijn geweest. 
Uiteindelijk on Neufchateau beland op de camping. Prima plek, heerlijk gedoucht en even in het zonnetje gestrekt. Het plaatsje ligt niet ver van de camping. Even wat gedronken en gegeten daar, toen terug naar m'n tentje.
De wind is inmiddels gaan liggen en hoop morgen op een rustige dag, dan richting Montigny Le Roi. De apotheose is maandag, met bezoek aan de bron van de Maas en aankomst in Langres. 

Een winderig dagje . . . 

Wat is een echt bed toch lekker als je een poosje op een matje van twee cm dik hebt geslapen. Dat was m'n ervaring deze nacht. Heerlijk geslapen van tien tot half drie, daarna klaar wakker en maar vast de mogelijkheden bekeken om volgende week terug te gaan naar Zutphen.
De B&B is overigens voortreffelijk. Dat geldt ook voor de B&B houdster. Een vrolijke en zeer aardige Française, afkomstig uit Strassbourg, moest ik weten. Het ontbijt gebruikte ze samen met mij en ik denk als we nog een tiental ontbijtjes samen hadden ik een stuk beter Frans zou spreken!
De route voor deze dag ging van Verdun naar Commercy. Helaas maar een klein stukje fietspad, de rest van tocht op en af over vrij drukke D-wegen met een straffe tegenwind. Van de tocht kan ik me het beste het asfalt herinneren, natuurschoon was er, maar niet meer zo als eerder op de route.

Eindeloos lange wegen tussen graanvelden

 Wel heel mooi was m'n poging om 's morgens een kop koffie in een dorpje te scoren. Voor het vermeende café m'n fiets neergezet en naar binnen. Plotseling stond ik in de privé keuken bij iemand, "c' est ne pas un bistro" kreeg ik te horen van de bewoner, toen ik om een kop koffie vroeg. Wel heb ik daar koffie gekregen en weer een kwartiertje m'n Frans opgehaald. 

Onderhoud is niet het sterkste punt bij de Fransen

Na 70 km in Commercy aangekomen. Het plaatselijke hotel bood nog een lege kamer. 
De avond als alle vorige doorgebracht: een biertje en daarna een hapje eten. Na pasta, pizza en ander Italiaans eten, nu maar voor de gefrituurde kip gegaan. Niet slecht en niet duur.
Ga nu proberen de overgeslagen slaap in te halen. Gaat me lukken denk ik (als ik niet te veel denk). 

Een andere route. 

De rustdag in Dun sur Meuse heeft me goed gedaan. Niet alleen fysiek, maar ook om nog eens goed alles te overwegen. Een tweetal medefietsers, die ook de Maasroute volgen, gaven mij daarbij goede raad. Twee mannen van ca 50 jaar, die de ervaring hadden met het fietsen van de route Oude Wegen. Zij raadden mij deze route af vanwege zwaarte en teleurstelling: heel veel klimmen van 5% of meer in de komende 1500 km! 
Bij mijzelf alles afgewogen en uiteindelijk besloten om de Maasroute, die ik al vanaf Maastricht volg, af te maken tot aan de bron: Langres. Dat zijn nog zo'n 200 km. Die 200 km ga ik rustig rijden; d.w.z. overwegend in de morgen fietsen en ' s middags mooie dingen bekijken. Net als ik vandaag heb gedaan, vanmorgen naar Verdun gefietst en vanmiddag de stad bekeken, waar het wemelt van de herinneringen uit WO I. 

Oude verroeste wapens uit WOI worden hier verkocht. 

Toch een opluchting en een mooi vooruitzicht op het afmaken van de Maasroute. Verdun is nu de overnachtingsplaats. Een mooie B&B met echt bed. Wel even iets anders dan het tentje en een matje. 
Vandaag was het koud om te fietsen en de vooruitzichten zijn niet al te best, toch morgen verder op de Maasroute, richting Commercy

Een doorkijkje in Verdun. Franser kan niet. 

Rustdag

Na het onweer van vannacht, was het bij het opstaan rustig, een flauw zonnetje. De hevige regen heeft geen vat gehad op m'n tentje, alles blijft droog.
Wel had mijn koplamp in de regen sluiting gemaakt (in de lamp zit een accu). Het nare gevolg daarvan was dat de lamp 's nachts fel begon te knipperen en hem niet kon uitzetten. Daarom de lamp maar afgedekt en de accu leeg laten lopen. Mooi klusje voor op de rustdag.
De rustdag leent zich er ook voor om eens meer aandacht aan het ontbijt te besteden; broodjes en beleg gehaald, thee gezet een aan de kampeertafel goed ontbeten.

Veel spectaculairder dan het ontbijt is er niet veel geweest.

Mn tassen herordenen en de fiets lamp proberen te repareren. Hoop dat deze het weer doet omdat de accu onderweg m'n telefoon kan opladen.

Wasje tijdens de rustdag. 

Wel belangrijk was het bekijken hoe de route verder gaat lopen. De Maasroute is voor mij gelopen (of beter gezegd: gefietst) en de nieuwe route (Langs oude wegen), pak ik morgen op. Richting ZW naar Vezelay. Maar zo ver ben ik voorlopig niet.

Tot nu toe zo'n 650 km gereden en ik 'moet' er nog ruim 2.000. Daarbij mag ik niet meer rekenen op mooie vlakke fietspaden. In het nieuwe routeboekje zag ik al veel het woord 'klim' voorkomen. 

Het weer knapte in de middag flink op, het kwik kwam weer ruim boven de 25 C. In de avond was er weer stevig onweer. Om aan regen en wind te ontkomen ben ik m'n tentje ingedoken, klein (erg klein), maar voldoende. M'n boek verder lezen (De goede zoon), als het uit is zal het wel donker zijn en naar ik hoop rustiger weer en ga dan m'n slaapzak in. 

Tikkie terug. 

De dag van gisteren was een prachtige fietsdag. Dat geeft me moed, zo liet ik weten. Maar je hebt moed en overmoed!
Gisteravond de route voor vandaag bekeken. Ik nader namelijk het punt waar ik de route naar Santiago oppik: Dun sur Meuse. Er waren een paar mogelijkheden daar te komen, in twee etappes van zo'n 55 km of een, maar dan 110 km. Alles heeft te maken met het eenvoudig vinden van een slaapplaats. Bij de laatste optie was een dag daarna rust inbegrepen.
Vanmorgen rustig en vroeg op pad, de kilometers vlogen onder m'n wielen door.

Voor de middag er al een dikke 50 opzitten. In de middag veranderde het weer, het werd broeierig warm (heet), een flinke tegenwind en er kwam een einde aan het fietspad. De route werd over mooie landweggetjes verder geleid met een aantal stevige klimmen. Normaal niet zo'n probleem, maar met de warmte en een flink aantal km in de benen viel me dat zwaar. Toch, na 5 bidons water en aantal stops Dun bereikt. In de schaduw eerst even bijgekomen. Besloten etappes niet langer meer te maken dan 70 km en als er veel te klimmen valt slechts 50 km. Doorgaan met etappes van over de 100 km trek ik niet meer zo. We zien wel of ik op tijd in Santiago arriveer om de vlucht naar A'dam te halen. 

Uitzicht op het Maasdal in de buurt van Dun sur Meuse

Op dit moment is alles weer 'vergeten en vergeven'. Lekker buiten op het terras, net een flinke maaltijd gebruikt; pasta. De zon is inmiddels weg en een grijze lucht voorspelt niet veel goeds voor straks. Zal een extra scheerlijntje bijzetten. 
Morgen dus rust, even weer 'hergroeperen', in m'n tassen is het een zootje aan het worden. 

Vanmiddag overigens zat ik moederziel alleen (ach. . .) op een stenen bankje in de schaduw uit te rusten. Die momenten kwamen steeds vaker bij het bereiken van het eindpunt. De zit op m'n fiets vond ik vandaag ook niet optimaal. Op dat bankje keek ik eens naar m'n kleding en ontdekte dat m'n fietsbroek binnenstebuiten was aangetrokken. Opeens werd me het afzien tijdens de tocht duidelijk :). Even omdraaien van een fietsbroek geeft wat aanstotelijke problemen, daarom de broek maar laten zitten zoals deze zat. 
Morgen bezinnen op de komende fietsdagen en uitrusten, daar ga ik straks een beginnetje mee maken. 

De blog heb ik op het terras gemaakt, maar ik moest heel snel naar m'n tentje. Een zwarte lucht, harde wind voorspelde weinig goeds. Ik kon nog net m'n tentje induiken voor er eer knetterend onweer losbarstte. Tentje houd het prima en ik maak er voor vandaag een eind aan. 

Fluitend langs de Maas. 

Na de warme dag van gisteren moest het wel gebeuren. Een knetterende donderbui teisterde 's nachts m'n tentje. Horen en zien verging me, met 20 cm boven me het tentdoek. Ik weet niet waarom en hoe, maar ik werd er rustig van en ben ondanks donder en bliksem in slaap gevallen.

' s Morgens bij het opstaan was alles (aan de buitenkant) kletsnat, maar niet van binnen (tent en fietstassen). Zo goed en zo nat als het was ingepakt en op weg. Prima weertje! Weinig wind, ca 18 C en een prachtig stuk fietspad. Onderweg heerlijk ontbeten en al snel zat ik aan de 50 km. Dat nodigde uit wat meer km voor vandaag te maken. Het dorpje Montherme, op zo'n 94 km, werd m'n einddoel. Een prachtig dorpje aan de Maas, dicht tegen Charleville-Meziere. Hotelletje met prima biertje, avondmaaltijd en. . . Een echt bed. 

Weet natuurlijk ook dat de reis nog veel langer is en de zwaarste gedeelten nog zullen komen, toch geeft deze dag me moed. 
Hoewel de wind niet hard waaide, waaide het onderweg behoorlijk in m'n hoofd. Gaf me rust dat ik er geen hinder van had, kon het allemaal wonderwel een plek geven. Heerlijke tocht gehad. 

Tropenrooster

Al vroeg kwam de zon al boven de bomen uit van m'n privecamping. Om alles droog weer ingepakt te krijgen was niet eenvoudig. De tent is geen probleem, maar ik had een aantal dingen buiten laten staan en die waren kletsnat van de dauw. 
De hoteleigenaar was me nog behulpzaam met een kleine reparatie van m'n stuurtas en na een kop koffie op pad richting Namen. Het bleek bloedheet. Twee waterbidons waren er binnen 25 km doorheen.

Vanwege de hoge temperatuur en de lange afstand gisteren besloten het vandaag niet al te lang te maken. Het dorpje Aine was de eerste optie, maar had geen onderkomen. Doorgereden naar een camping in Dinant. Dat kostte wel aardig wat inspanning en heel wat bidons water. De temperatuur was zo'n 30 C. toen ik om ca 14.30 uur op de camping aankwam. Er zaten 'slechts' 65 km op. 
Alles daarna in tropentempo uitgevoerd, en heerlijk in de schaduw uitgerust. 
Na een biertje en Sushi bij de plaatselijke Chipanner, weer in m'n mini tentje.
Morgen naar Frankrijk.
PS Foto's werden helaas niet met 4G geupload. Bewaar ik voor een volgende keer als ik over WiFi beschik. 

De route langs de Maas

Her routeboekje wat ik gebruik geeft een prachtige beschrijving van de fietsroute langs de Maas. Omdat de schrijver er van uitgaat dat de route met bordjes helemaal is aangegeven, wordt er geen trajectinformatie gegeven, bv 2e weg links, fietspad volgen tot kruising met spoorweg, enz. De bordjes staan er wel, maar vaak ook niet of verkeerd. De Walen zijn daar wat minder nauwkeurig in dan wij in Nederland. Daar werd ik vandaag het slachtoffer van. Een behoorlijk stuk verkeerd gereden tussen Luik en Huy. Veel km gemaakt, maar weinig opgeschoten. In Huy bleek helaas ook nog geen enkele slaapplaats te vinden, wat me veel tijd kostte. Uiteindelijk kon ik kamperen op een groot grasveld bij een ferme/chateau waarin een hotel is gevestigd. Het tentje is daarom een belangrijke overnachtingsmogelijkheid geworden. B&B of andere slaapplaatsen zijn er in deze industriële streek niet of nauwelijks. Het was daarom een lange dag met veel km: 117. De komende dagen kom ik in wat meer touristisch gebied, meer kans op een overnachtingsplaats. 

Het weer is erg mooi, soms zelfs te warm.  Veel drinken, er gaan zo'n 6 stuks 3/4 liter bidons water per dag doorheen. Gelukkig verdraag ik de warmte goed, beter dan somber en nat weer. 

's Avonds nog een hapje gegeten in Huy, daarna snel de slaapzak in. 

Niet zomaar een camping. 
Er even over nagedacht om dit berichtje op de blog te zetten. Het moet in de laatste jaren van de vorige eeuw zijn geweest. De mooiste fietstocht die ik (we) hebben gemaakt: fietsen naar Florence. Nu zit ik in op een mooie zomerse avond opnieuw op dezelfde camping vlakbij Eysden. Ik herken de kiosk, het meertje en de ingang. Een mooie en blijvende herinnering aan een mooie vakantie. . . 

Limburg is langer dan ik dacht

Bij het opstaan was de hemel strakblauwe, heerlijk zonnetje. De gastvrouw was al weer druk in de weer voor m'n ontbijt. Het ontbrak me aan niets, eitje, jus, warme broodjes, het leek wel een zondags ontbijtje. Na wat praatplcht met de gastvrouw eindelijk op pad. Een prachtige tocht langs Maasplassen, Maas en andere riviertjes.

De Neerbeek bij Neer.

Koffie na zo'n eerste 30 km., daarna weer verder de Maas langs: richting Maastricht. Dat bleek toch nog een stukje verder te liggen dan gedacht. Stevig doortrappen tegen de stevige ZO en om ca 3 uur reed ik Maastricht binnen. Een slaapplaats bleek niet eenvoudig te vinden of waren vol. Daarom de beslissing genomen om richting Eysden te rijden, waar ik een goede camping weet. Met zoeken en wat verder rijden kwam ik totaal op zo'n 100 km voor deze dag. De camping was er nog en plaatsje voor een klein tentje is er altijd.
Op het trekkersveldje kennis gemaakt met een Vlaming uit Antwerpen. Samen gegeten in de plaatselijke Bistro. De avond op het terras van de camping is heerlijk. Nog even genieten, morgen verder, waarvan al een stuk is gereden. 

Hoe schoon ons Limburg is. 

De Pipowagen bleek een geweldige slaapplaats. Inclusief ontbijt gaf de B&B me het

Ponje over de Maas bij Afferden.

vertrouwen dat de komende overnachtingen zonder veel problemen zijn te vinden. Vandaag verder de Maas af, dieper Limburg in. Maastricht bereiken zou mooi zijn, maar de Maas meandert en de fietspaden doen daaraan vrolijk mee. Maastricht . . . nou?
Bij vertrek was het weer niet optimaal. Een donkere lucht, lichte miezer en een stevige zuidoosten wind. Niet echt Hemelvaartsfietsdagweer. De route langs de Maas is prachtig. De titel van de blog verraadt dit al.  Ondanks de minder gunstige weerselementen, vlot gefietst. Tussen de middag een broodje in het park van Grubbenvorst.
Als je dan weer 's middags op de fiets stapt dient zich volgende basisbehoefte aan waarmee je op zo'n fietstocht mee bezig bent: de slaapplaats. Voorlopig nog maar even door. Tegen een uur of 4 het dorpje Neer binnengereden, op de teller stonden ruim 83 km, genoeg voor vandaag. Onderdak gevonden bij "Vrienden op de fiets": een ouder echtpaar die het kennelijk heerlijk vindt vreemde mensen over de vloer te hebben. Limburgse gastvrijheid. Bij binnenkomst koffie met vlaai, heel veel praten. Ik weet al meer van deze vriendelijke gastgevers dan van menig ander bekende. Een prima kamer en bed. Gaat vannacht weer prima lukken.
Niet verwacht, maar Neer heeft restaurants in diverse prijsklassen en soorten. 's Avond heerlijk van de Neerse gastvrijheid genoten. Daarna nog 'even' praten in m'n gastgezin, het verhaal over de bezetting en bevrijding in november 1944 was wel heel erg interessant. Mij  gastheer heeft dit alles actief meegemaakt. Maar dan toch heerlijk slapen. 

't Begin is er. 

De dag begon zoals een fietstocht moet zijn: zo'n 15 C. , niet te warm en een zwak windje. Uitgezwaaid door m'n dochter om ca 9.45 uur vertrokken uit Zutphen. Welgemoed op pad met voor me zo'n 2700 km en achter me heel veel waar ik me voorlopig niet mee bezig wil houden. Zuidwaarts, door de Achterhoek. Bij' s Heerenberg de grens over naar Duitsland om bij Gennep weer terug te keren in Nederland. Daarna is
het eenvoudig, de Maas volgen verder richting zuiden
Het fietsen gaat me, ondanks weinig training goed af. De conditie is er nog dankzij het hardlopen.
Hoewel fietsen duidelijk op andere spieren aanspraak maakt. De bovenbeenspieren laten dat duidelijk merken.
Om ca 4 uur aangeland in Afferden langs de Maas en daar een leuke B&B gevonden. Ik slaap in een comfortabele "Pipowagen".
Nu wordt het al wat schemerig. Zojuist gegeten, een biertje en 82 km achter de rug. Er is een groot verlangen: m'n bed. Morgen verder Limburg in. 

Dit weekend kan Nederland rekenen op hoge temperaturen. 

Volgens Weerplaza zal het gehele weekend aangenaam zijn, maar wordt het vooral op zondag een prachtige dag voor zonaanbidders. Warme lucht stroomt vanaf de Azoren naar Nederland, wat voor stijgende temperaturen zorgt.

Dinsdagmorgen 28 mei. De dag van mijn vertrek  naar Santiago, maar in de vroege morgen bij het wakker worden kwam de regen al gestaag naar beneden. Een grijze lucht verborg alles wat een fietstocht aantrekkelijk maakt. Nog even wachten . . .  de buienradar nog eens bekijken. Maar uiteindelijk besloten een dag te wachten met vertrek. Zoals het weerbericht aangaf wordt het weer na vandaag beter. Veel leuker en minder nat. Het is weliswaar een pelgrimstocht en afzien hoort daar bij, maar om nu gelijk met m'n neus in de boter te vallen. leek me geen goed plan, ik ga nog genoeg afzien in de komende weken.

Morgen dus de eerste etappe. Vandaag van de gelegenheid gebruik gemaakt om een eerste  stempel in m'n pelgrimspaspoort te laten zetten.

Een nieuwe start.

Het is alweer 4 jaar na mijn laatste post op deze blog.  Na zoveel jaar ben ik weer aan de voorbereidingen begonnen voor een hernieuwde fietstocht naar Santiago de Compostella. Na het afbreken van mijn tocht in 2015 is altijd mijn wens geweest om de tocht af te maken of weer vanaf huis te beginnen. Nu vanaf Zutphen i.p.v. mijn voormalige woonplaats Gorssel, dat scheelt weer een kleine 10 km.
De afgelopen tijd is niet rustig aan me voorbij gegaan, de fietstocht (pelgrimstocht) is daarom voor mij een extra motivatie om op pad te gaan en wat meer ruimte en rust te krijgen.
Ik heb m'n oude blog uit 2015 weer opgepakt en zal m'n nieuwe berichten laten volgen op m'n verhalen van de eerdere tocht. De foto's van de eerdere tocht waren helaas niet meer beschikbaar.
Zowel route als afstanden ga ik aanpassen. Per dag hoop ik zo'n 60 a 70 km te rijden, de leeftijd gaat wat meetellen, en de route via de Ardennen mijd ik door een nieuwe prachtige vlakke route door het Maasdal te nemen, vanaf Maastricht tot aan Sedan in Frankrijk. Daar pak ik de route "Langs oude wegen" op,  via Vazelay naar de Pyreneeën.
M'n vertrek is gepland op 28 mei, de terugreis op 16 juli. Voor me zo'n 45 fietsdagen en 2700 km.