Nog even dit . . .

Deze blog is in 2015 al opgezet. Een jaar nadat ik met pensioen ging wilde ik de (pelgrims)tocht op de fiets naar Santiago de Compostella maken. Een tocht van zo'n 2.700 van huis uit door België en Frankrijk, de Pyreneeën over naar Spanje. Niet de eenvoudigste route om er te komen, maar een pelgrimstocht moet toch iets met lijden te maken hebben . . .  De route gaat na Maastricht dwars door de Voerstreek en de Ardennen, diagonaal door Frankrijk, via Vezelay naar St Pied de Port in het uiterste zuidwestelijke puntje van Frankrijk.
Allereerst de Voerstreek en de Ardennen, dat zijn in het begin al behoorlijke bulten die overwonnen moeten worden. Daarna komt het eenzame (saaie) noord Frankrijk met zijn uitgestrekte graanvelden en vervolgens het middengedeelte van Frankrijk met de uitlopers van de oostelijk gelegen Vogezen, Jura en Alpen. Ik heb het dan nog niet over de Pyreneeën en de Picos in Spanje.

De tocht die ik in 2015 ben gestart is destijds geëindigd in het noorden van Frankrijk: Chalon en Champagne. Zo'n 650 km van huis. De onvoldoende motivatie en een lichte blessure aan m'n schouder waren daar de oorzaak van.
Het bleef echter een uitdaging voor me de tocht nog een keer te volbrengen. Zorgvuldig heb ik me laten informeren en veel gelezen over de tocht. Naar bijeenkomsten van het Nederlands Genootschap St. Jacob geweest, waar ik ondermeer een zeer inspirerende verhaal van Thomas Quartier (schrijver van het boek "Heilige Woede" ) op de voorjaarsvergadering in 2019 heb mogen horen..  

Ook de tip om niet direct al in het begin op de Ardennen aan te vallen en de vlakkere Maasroute te nemen heb ter harte genomen. Ik was tenslotte al weer vier jaar ouder en de benen zullen niet meer de kracht kunnen ontwikkelen van jaren terug.

Het vertrek stond gepland op 28 mei 2019. Voel goede moed is alles op de fiets gepakt (Koga Miyata, Worldtraveller) . Twee fietstassen voor, twee achter een stuurtasje en op de bagagedrager een waterdichte zak met alle kampeerbenodigdheden. Hoewel ik voorgenomen heb om te overnachten in hotels, B&B, Jeugdherbergen, etc. toch voor noodgevallen een bescheiden kampeeruitrusting meegenomen.

De start werd 1 dag uitgesteld, het weer was erg slecht en de vooruitzichten voor de dagen daarna waren goed. Wat maakt nu één nu dag uit . . . De dag daarna, 29e mei, ben ik uitgezwaaid vanuit m'n huis in Zutphen.
Eerst naar Maastricht en vanaf daar volg ik de (beschreven en met bordjes aangegeven) Maasroute tot aan Sedan in Frankrijk.  De grens Nederland België lag voor mij bij het pontje over de Maas bij Eijsden. Aan de andere zijde van de Maas voelt de route direct anders aan. Het fietspad vertoont hier en daar wel eens een flinke kuil en niet altijd is er een fietspad, soms moet je met een stuk grote weg genoegen nemen, Voorbij Luik wordt het er niet beter op, routebordjes ontbreken vaak, de weg is erg slecht en . . .  de omgeving is één groot verouderd Waals industriegebied met rokende schoorstenen. 
Een kunst is het om Luik door te komen, het is daar een ware speurtocht naar route bordjes. Het heeft mij waarschijnlijk een 15 km meer gekost om het vervolg van de Maasroute te vinden. Ik heb zelfs een aantal kilometers langs de Ourthe gereden in de veronderstelling dat het de Maas was! Na Luik en Huy met in het zicht Namen begint het mooiere gedeelte van de Maasroute. De fietspaden zijn dan goed te berijden en al snel heb je een groot aantal kilometers op een vlak fietspad afgelegd. De grote opgave is echter op dit gedeelte van de route om onderdak te vinden. Hotels, B&B 's, maar ook campings zijn hier zeldzaam. Het zoeken naar een geschikte overnachtingsplaats aan het einde van een (lange) fietstocht kost veel tijd, kilometers en energie.

In  Frankrijk, zo'n 100 km na de grensovergang, houdt het fietspad op en wordt je over de Franse binnenwegen geleid. Dat houdt in dat het ook niet meer zo vlak is. De klimmetjes beginnen . . . en dat valt niet mee! Waarschijnlijk had ik nog steeds de souplesse in gedachten waarmee ik20 jaar geleden de hellinkjes nam, dat is nu anders.

De Maasroute zou ik rijden tot aan het dorpje Dun sur Meuse. Daar zou ik de St Jacobs route oppakken naar Vezelay.
Dun sur Meuse is een klein dorpje, waar ik de eerste rustdag had gepland. Dat was ook hard nodig, want de heuveltjes van de afgelopen dagen hadden me behoorlijk veel energie gekost. Het vooruitzicht op nog steilere hellingen, nog veel meer, maakte me niet erg vrolijk.
Op de camping in Dun sur Meuse kampeerden ook twee, zo te zien doorgewinterde, fietsende Nederlanders. Zij volgden ook de Maasroute. Mijn  plannen om verder naar Santiago te fietsen vonden ze vrij ambitieus en vroegen zich af of de route (via Vezelay) voor mij wel de goede route is en het niet te veel van mij zou vergen. Het maakte indruk op me, de komende klimmen waren nu niet bepaald een vrolijk vooruitzicht en ik voelde dat ik fysiek daar misschien wel wat in tekort zou schieten. Uiteindelijk heb ik daarom besloten de route naar Santiago niet af te maken en de Maasroute, waar ik al een groot deel van had gereden, verder tot aan de bron van de Maas uit te rijden en daarna nog een stukje door te rijden tot aan Langres. Daar een hotel nemen en mijn fietstocht beëindigen, met de trein zou ik dan weer naar huis komen. richting Zutphen reizen.

Ik begreep dat bij een aantal van mijn  bloglezers de indruk bestond dat ik de route naar Santiago had verlegd via Langres. Dat is niet zo. Ik heb in plaats van de fietstocht naar Santiago de Maasroute in z'n geheel afgereden, zo'n 1.700 km korter!
Een prachtige route en voor mij op maat gesneden, niet te lang, niet te kort en vooral niet te veel klimmen.
De bestemming niet gehaald . . .  ja, Santiago is (weer) niet bereikt. Toch heb ik geen verliezersgevoel. Ik heb een mooie twee weken achter de rug, een heerlijke fietstocht en ben er achter gekomen en geaccepteerd dat ik inmiddels de 70 jaar heb bereikt, dat ik niet meer alles moet en me kan overgeven aan een wat relaxter leven. Dat is winst.

Hiermee beëindig ik mijn blog "Santiagopdefiets". 
Iedereen die via de blog of op enig andere wijze in mijn fietstocht belangstelling heeft getoond wil ik hierbij hartelijk danken.