Wat maakt reizen zo bijzonder? De andere omgeving, andere mensen ontmoeten, er lekker even tussenuit? Misschien wel, maar ik reis nu eigenlijk al bijna 14 dagen en wat ik het meest bijzonder vind is het avontuur, het onverwachte. In mijn geval, waar slaap ik vannacht en hoe kom ik aan eten, heel basaal!
Station van Langres |
Parijs in zicht vanuit de trein van Langres |
Het kwam uiteindelijk allemaal goed. Om 9.45 in Langres op de trein gestapt en om 18.30 zonder problemen in Zutphen op het perron uitgestapt. Als je het over avontuurlijk hebt of onverwachte dan gold dat niet voor deze reis. Afgezien van bijna 9 uur in de trein en Thalys zitten.
Terug naar huis. Onderweg van Langres naar Parijs zag ik de uitgestrekte graanvelden, de lange rechte wegen en de kleine stille dorpjes. Wie kent deze beelden niet: onderweg naar de vakantiebestemming in zuid Frankrijk. Kijkend door de ruit van de regionale TER trein, nam ik er afscheid van. Van alle mooie vakanties uit het verleden, van de spaarzame cafés waar we op doortocht een café au lait dronken en we een stokbrood bij de boulangerie en een ijsje voor de kinderen kochten. Maar ook afscheid van alle fietstochten door Frankrijk, waaronder ook die van de afgelopen weken. Alles gleed weg uit m'n gezichtsveld door de snelheid van de trein. Ik houd er dierbare herinneringen aan over.
De treinreis poetste in een dag weg wat ik in 14 dagen had opgebouwd, zo'n kleine 1.000 km.
Nu weer thuis in Zutphen. Terug van waar ik was gekomen. Hoewel Santiago niet is bereikt, heb ik toch een gevoel van prestatie aan de tocht overgehouden. Misschien niet geheel op sportief gebied, het was maar 1. 000 km, maar meer op mentaal gebied. Ik heb met deze fietstocht een mooie periode afgesloten van "Frankrijk vakanties" en mooie maar inspannende fietstochten. Het hoeft niet meer. Het is mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten